W 1976 roku 4000 członków Legionu Amerykańskiego spotkało się na dorocznej konwencji w hotelu w Filadelfii.

Zaledwie trzy dni po tym zjeździe legioniści zaczęli zapadać na tajemniczą chorobę przypominającą zapalenie płuc. 

Chorobę szybko okrzyknięto w mediach mianem filadelfijskiego zabójcy.

To odpowiednia nazwa dla choroby, której pojedyncze ognisko zakaziło 221 i zabiło 34 osoby.

Kiedy urzędnicy federalni z Centrum Kontroli Chorób opublikowali raport o jej wybuchu rok później, używali już powszechnie akceptowanej nazwy tej choroby: legioneloza lub choroba legionistów.

Ponad trzydzieści lat później choroba legionistów pozostaje bardzo realnym zagrożeniem dla wielu ludzi.

Wskaźnik śmiertelności legionelozy wynosi od 5% do 30%, a co roku w USA z jej powodu hospitalizowanych jest od 8000 do 18 000 osób.

W skali globalnej liczba ta jest oczywiście znacznie wyższa.

Chorobę legionistów wywołuje wdychanie Legionella pneumophila.

Pałeczka Legionella pneumophila jest bakterią naturalnie występującą w powietrzu w temperaturach między 25°C a 46°C.

Zwykle występuje w biofilmie w wilgotnym środowisku, na przykład w stojącej wodzie.

Biofilm to śluzowaty osad, w którym bytują mikroorganizmy i który jest wysoce odporny na środki dezynfekujące.

Gdy zanieczyszczona woda zostanie wzburzona, na przykład pod prysznicem, w powietrze unoszą się kropelki wody zwane aerozolami, które mogą przenosić bakterie do układu oddechowego człowieka.